Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Ik ben de man zónder vingertje,' zegt Andries Knevel na zijn afscheid

'Ik heb ik boven verwachting veel liefde en waardering ervaren'

Afscheid nemen is, zoals de Fransen zeggen, een beetje sterven. Precies dát ervaarde Andries (69) toen hij op 1 december 2021 na 43 jaar definitief de EO-deur achter zich dichttrok. “De missie van de EO was ook míjn missie. Als dat dan stopt, is dat een rouwproces. Maar ik blijf een dorpsomroeper van het evangelie.”

Deel:

De dag dat hij via Twitter zijn vertrek bij de EO wereldkundig maakte – maandag 15 november – was een “enorme rollercoaster”, vertelt Andries in zijn woonkamer in Huizen. “Veel kranten belden me, Shownieuws en RTL Boulevard wilden me spreken, ’s avonds was ik te gast bij Jinek, en het journaal meldde het. Lachend: “Iemand mailde me: ‘Dat heb je toch allemaal maar mooi voor elkaar gekregen.’ Tegelijkertijd heb ik boven verwachting veel liefde en waardering ervaren.”

Waarom was je daar verrast over?
“Omdat ik ook het imago heb – gehad – van een wat strenge, eigenwijze man. En omdat ik een representant ben van een orthodox-christelijke stroming binnen Nederland waar sommige media helemaal niets mee hebben, of waar een wat negatieve geur omheen hangt. Als je dan met zo veel egards wordt behandeld… dat heeft mij wel een beetje verrast.”

Maakte het je extra weemoedig?
Met een hoofdknik: “De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat mij dat extra weemoedig maakte, ja. Omdat je op zo’n dag merkt hoeveel waardering er kennelijk is geweest voor de dingen die je hebt gedaan.”

Top 5

Hij heeft zich duidelijk voorbereid op dit interview, want gevraagd naar zijn hoogtepunt in de afgelopen 43 jaar, rolt Andries’ antwoord direct van zijn tong: “Mijn top 5 is Het Elfde Uur, de A-status, het radioprogramma Groot Nieuws, de 25e Jongerendag en de tv-serie Andries en de wetenschappers. De afdeling communicatie heeft laatst een overzichtje gemaakt van de programma’s die ik heb gemaakt: 42 tv- en 21 radioprogramma’s. Ik was verbaasd dat het er zo veel waren.
Het mooiste compliment dat ik ooit heb gehad? Er was een politicus – ik mag zijn naam niet noemen; geheel en al níét uit het achterland van de EO – die eens tegen mij zei: ‘Ik ben lid geworden van de EO.’
‘Jíj?’ vroeg ik verbaasd. ‘Ja,’ zei hij, ‘en mijn vrouw ook. Omdat jullie mij in het programma Knevel & Van den Brink altijd zo netjes behandelen. Ik voel me hier binnen de EO veilig en gewaardeerd.’ Dat was het mooiste compliment voor Tijs en mij.”

Half januari start Andries zijn podcast Andries gaat door, met daarin geloofsgesprekken voor mensen onderweg. 
Te beluisteren via de podcast-app.

Knokpartij op het schoolplein

Andries – die op zijn laatste werkdag bij de EO tot erelid benoemd werd – is er de man niet naar om vanaf nu alleen maar te genieten van zijn oude dag, op te trekken met zijn kleinkinderen en dagjes weg te gaan met zijn vrouw. Waarom niet? “Ik ben een dorpsomroeper van het evangelie. Dat heeft altijd in mij gezeten en dat blijft. Op het moment dat ik iemand ontmoet, of over iemand lees die een mooi verhaal heeft, denk ik: dit moeten anderen ook weten! Dat had ik als klein jongetje al op het schoolplein. Als er een knokpartij op het schoolplein was geweest, ging ik bij het hek staan om aan iedereen te vertellen wat er zich had afgespeeld.”

Fan van Visie

“Ik ben bang van wel,” reageert hij op de vraag of hij de EO op de voet blijft volgen. “Of ik ook brieven ga schrijven?” Hij schiet in de lach. “Ik herinner me dat Ad de Boer afscheid nam – met wie ik samen directeur was. Hij zei tegen journalisten: ‘Je hoeft me nooit meer te bellen of te mailen, want ik ga nooit wat zeggen.’ Ik sluit me daar helemaal bij aan. Ook als ik dingen zou zien waarvan ik denk ‘oeps’, ga ik niet meteen in de pen klimmen. Ik ben niet zo’n mailer of schrijver. Ze zullen van mij niet te veel last hebben.”

Mag ‘Visie’ je nog wel bellen?
Hij veert op: “Visie is een heel ander verhaal. Visie moet mij gewoon vaak bellen en over een tijdje zeggen: we missen je columns!”

Je hebt een zwak voor ‘Visie’?
“Enorm! Omdat ik daar de missie van de EO ten volle tot wasdom zie komen. Het is een blad dat betrokken is op de tijd, maar óók heel goed begrijpt dat je je achterban bij elkaar moet houden en moet voeden. Dus ja, ik ben een fan van Visie. En van de achterban. Koester de achterban!”

Wat wens je de EO toe?
“De slogan van Youth for Christ is ‘geared to the times, anchored to the Rock’: afgestemd op de tijd, verankerd in de Rots. De EO moet met alle uitingsmogelijkheden die ze heeft, proberen aansluiting te vinden bij de mensen die in deze cultuur staan. Dat is verdraaid lastig. Tegelijkertijd moet ze zich verbonden weten met Christus. Juist het vinden van de balans tussen die Rock en die times is een uitdaging, en daar moet de EO de komende jaren haar weg in vinden. Niettemin vind ik het geweldig dat de EO dit kan doen. In een publiek bestel, dat heel neutraal is geworden en waarin de zuilen geen rol meer spelen, en in een samenleving die steeds verder seculariseert, is er een omroep die met overheidsgeld nota bene programma’s mag maken. Daar ben ik diep dankbaar voor.”

Beeld: Jacqueline de Haas

Geschreven door

Mirjam Hollebrandse

--:--