Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Isabella Wijnberg is zuster én advocaat op de Zuidas

'Het is geen keuze uit armoede maar uit liefde'

Isabella Wijnberg leeft sinds oktober in definitieve toewijding aan God. Gebed, celibaat, armoede, eenvoud, vreugde zijn kernwaarden in haar bestaan. Maar boven dat alles staat de liefde, vertelt de zuster en advocaat op de Amsterdamse Zuidas.

Deel:

“Mijn verhaal zou je een liefdeslied kunnen noemen. Een getuigenis van de weg die de Heer met mij gaat. Het begon in Italië, waar ik tijdens een uitwisselingsjaar als 16-jarige een kerk bezocht. De geschiedenis van Franciscus van Assisi raakte mij zó dat ik besloot het christelijk geloof verder te gaan onderzoeken. Een rijke jongen, met een glanzende toekomst voor zich, die in armoede besloot te gaan leven? Daar moest ik – niet-gelovig meisje uit Rheden – meer van weten. Ik durf deze ervaring van toen nog geen liefde te noemen. Meer een soort verbazing, met een grote nieuwsgierigheid tot gevolg.

Het voelde als een verliefdheid, ik had vlinders in mijn buik

Al vrij snel vertelde ik tegen mensen in mijn omgeving dat ik zoekende was. Noem het gerust een worsteling. Ik besloot het geloof actief te gaan onderzoeken om antwoorden te vinden op mijn vragen. Dat riep verschillende reacties op. Gelukkig waren er voldoende mensen die mij ondersteunden. Het mooist vond ik de reacties van mijn ouders, broers en zus. Die pasten zo goed bij wie zij zijn en waren – mijn vader is inmiddels overleden – dat ik er nu weer om moet glimlachen. Mijn moeder wilde met mij mee naar de kerk om te zien wat het inhield en wat er werd verkondigd. Mijn vader ging met de pastoor praten. Mijn zus, een psychologe, onderwierp me aan een kruisverhoor, en mijn twee broers struinden het internet af op zoek naar alles wat ze konden vinden over de Gemeenschap Emmanuel waar ik me op den duur bij aansloot. Want was dat geen enge sekte?

In Arnhem, waar ik na mijn uitwisselingsjaar in Italië op mezelf ging wonen, ontmoette ik iemand die me meenam naar een parochie in Nijmegen. Daar kon ik al mijn geloofsvragen kwijt. Zo kwam ik in aanraking met de Gemeenschap Emmanuel. Die parochie is namelijk toevertrouwd aan deze charismatische katholieke gemeenschap die in de jaren ’70 in Frankrijk ontstond.

Advocaat Isabella Wijnberg
Isabella Wijnberg: "Een toegewijd zuster als advocaat op de Zuidas? Hoe integer ik mijn collega’s ook vond, ik kon me niet voorstellen dat dat Gods bedoeling met mij was." (Beeld: Ruben Timman). Credits: Ruben Timman.

Drie jaar na mijn jaar in Italië ontving ik het doopsel. Mijn doop was een intense ervaring, een bijzondere overgang van mijn oude leven naar het nieuwe met de Heer. Het voelde als een verliefdheid, ik had vlinders in mijn buik.

Toen ik kort na mijn doop naar een beeld van Jezus aan het kruis keek, overviel mij een nog intensere ervaring. Een aanraking van liefde, zo heftig, dat het haast fysiek pijn deed. Verklaren kan ik het niet. Voor mij was het een uitnodiging om mijn leven voortaan volledig aan God te wijden.

Gelukkig had en heb ik veel wijze mensen om mij heen die me raad gaven en geven. ‘Alle pas-gedoopten staan in vuur en vlam,’ zeiden ze. ‘Ga eerst maar landen, ga je vormen. Daarna kom je wel te weten wat je weg met God zal zijn.’

Vervolgens ging ik studeren. Rechten. Theologie leek me ook wel wat, maar dat moest het niet zijn. Ik liep stage bij het advocatenkantoor op de Amsterdamse Zuidas waar ik nu al tien jaar werk. Ik houd me daar als senior associate bezig met massaschadeclaims en fraudeonderzoek. Net als veel mensen had ik altijd een vrij specifiek beeld bij het zakenleven op deze plek. En ook over wat er wel en niet thuishoort. Een toegewijd zuster als advocaat op de Zuidas? Hoe integer ik mijn collega’s ook vond, ik kon me niet voorstellen dat dat Gods bedoeling met mij was.

Het is geen keuze uit armoede, maar uit liefde

Biddend vond ik toch mijn weg naar deze plek. Heel specifiek herinner ik me nog de treinrit waarin ik dit aan God voorlegde. Ik had twee aanbiedingen van banen staan. ‘Moet het echt de Zuidas zijn, Heer?’ vroeg ik. Op dat moment kreeg ik de tekst die Jeremia eeuwen geleden uit Gods mond hoorde.

‘Zeg niet: ‘Ik ben te jong.’ Richt je tot iedereen naar wie Ik je zend en zeg alles wat Ik je opdraag.’

Het verlangen om Jezus geheel toegewijd te zijn bleef. De Gemeenschap Emmanuel heeft een programma om die toewijding te onderscheiden. Je hoeft namelijk niet toegewijd in het celibaat te zijn als lid van de Gemeenschap Emmanuel. Andere leden zijn getrouwd, priester of single. Je mag dus echt ontdekken wat jouw roeping is. Dit traject begon voor mij met een eerste weekend waarin ze het alleen maar over de schoonheid van het huwelijk hadden. Pas later hebben we het over het celibataire leven gehad. Na deze kennismakingstijd zet je je eerste stap van ontvangst en onderscheiding, zoals dat heet. Daarna volgt de stap van vormingstijd, het eerste engagement en uiteindelijk het definitieve engagement. Tussen al deze stappen zitten járen. En telkens stel je jezelf de vraag: wil ik dit echt? Maakt dit me gelukkig?

Zuster Isabella Wijnberg
Isabella Wijnberg: "Mijn neefje en nichtje van 6 en 8 jaar verkondigden afgelopen najaar op school dat hun tante ging trouwen met God. Schattig hoe ze zich dat voorstellen." (Beeld: Ruben Timman). Credits: Ruben Timman.

Tijdens de tweede stap, de vormingstijd, kreeg ik een houten kruis. Een teken van toewijding aan God, dat toegewijden in onze gemeenschap altijd dragen. Daarnaast dragen wij altijd een blauwe, lange rok met een witte blouse of een wit jasje. Met name het houten kruis valt op en tijdens congressen of borrels krijg ik er haast altijd vragen over.

Ik ben absoluut weleens ‘gewoon’ verliefd geweest op een jongen. En hij op mij. Het was een katholieke jongen die precies in het plaatje paste. Natuurlijk heb ik met hem over mijn roeping gesproken, maar pas door het gebed kreeg ik de duidelijkheid die ik zocht. Daarvoor ging ik onder meer een weekend het klooster in om mijn diepste verlangen te ontdekken. Je krijgt dan geen briefje van Boven. Zo van: ‘Dit is je weg, succes!’ Maar ik ervaarde wel welke richting ik op moest. Door een innerlijke vrede en diepe vreugde, een soort kompas dat je op zo’n moment afstelt op God.

Houten kruis Isabella Wijnberg
Isabella: "Het celibaat is geen negatieve keuze, alsof je geen andere opties hebt." (Beeld: Ruben Timman). Credits: Ruben Timman.

Het celibaat is geen negatieve keuze, alsof je geen andere opties hebt. Ik leef niet celibatair met de gedachte dat het huwelijk of seks slecht is. En ook niet omdat het praktisch beter uitkomt met de missie die ik heb op de Zuidas en in de kerk. Het is geen keuze uit armoede, maar uit liefde. Het celibaat laat iets zien van Gods koninkrijk, van de hemel. Jezus zegt in de Bijbel dat er een tijd komt dat mensen niet meer huwen of ten huwelijk worden gegeven. Daarmee doelt Hij op de hemelse toestand. Tijdens mijn definitieve toewijding, in de Sint Janskathedraal in Den Bosch afgelopen oktober, ging het over ‘het celibaat omwille van het koninkrijk’. Het draait namelijk niet om mij of mijn ego, maar ik ontvang het celibaat als geschenk in de hoop op het leven dat komt. Met mijn hele leven wil ik daar een teken van zijn.

Mijn neefje en nichtje van 6 en 8 jaar verkondigden afgelopen najaar op school dat hun tante ging trouwen met God. Schattig hoe ze zich dat voorstellen. Eigenlijk zit daar wel het geheim. Mijn hart is – als het goed is – niet gevuld met spullen, met de liefde voor één man of voor alleen mijn eigen kinderen. Nee, het wordt als het ware opgeblazen door Gods liefde. En dan past alles en iedereen erin.

Op1 | 2-2-2021 met Isabella Wijnberg (vanaf 47:00)

Tv-tip: 'Nederland Zingt Dichtbij'

Isabella vertelt haar verhaal ook in een uitzending van Nederland Zingt Dichtbij, 18 juli, 11.45 uur, NPO 2

Beeld: Ruben Timman

Geschreven door

Reinald Molenaar

--:--