Cornelis Bos portretteert tenten uit kamp Moria

Een oproep van Now You See Me Moria, een onlinebeweging die beelden en verhalen uit het vluchtelingenkamp Moria deelt, motiveerde Cornelis zijn project te starten. De organisatie vroeg designers om posters te maken aan de hand van foto’s op haar Instagramaccount. Cornelis’ oog viel op het beeld van het vooraanzicht van een tent. “De tent stond er gammel bij en werd op zijn plaats gehouden met een hoopje stenen dat het onderste strookje tentdoek bedekte. Ik koos deze foto en tekende verscheidene variaties van de tent.”

Allemaal hetzelfde

Na een tijdje kwam de gedachte bij Cornelis binnen dat hij met de eerste tekening min of meer alle tenten in kamp Moria al had vastgelegd. “Ze zien er allemaal hetzelfde uit,” zegt hij. “In Nederland associëren we een tent met leuke dingen als vakantie. Op Lesbos is het een symbool voor ellende: het laat zien dat de mensen géén huis meer hebben. Dat contrast greep me aan.”

“In eerste instantie startte ik met een veertigdagenproject richting Pasen en tekende ik veertig variaties van hetzelfde vooraanzicht,” vertelt de kunstenaar. Deze tekeningen plaatste hij op Instagram. “Rond eerste paasdag zette ik een versie in het wit, met een doornenkroon erbovenop, online. De vluchtelingen op Lesbos gaan in zekere zin een lijdensweg, net als Jezus. Maar zoals de wederopstanding in het verschiet lag, is er ook voor deze mensen hoop op nieuw leven. Die hoop probeer ik in mijn tekeningen terug te laten komen. Soms zit er narigheid in verwerkt. Zoals het feit dat de kinderen in kamp Moria nauwelijks of geen les krijgen. Of dat de mensen uren in de rij moeten staan voor schoon drinkwater.” Maar er zijn ook lichtpuntjes, ziet Cornelis. “Het voedsel dat door hulporganisaties wordt verleend, het felgekleurde speelgoed van de kinderen, bloemetjes die tussen de stenen naar boven schieten. Die mooie dingen probeer ik net zo goed een plekje te geven in mijn tekeningen. Ook in het lelijke zit schoonheid verborgen.”

Inkijkje

Cornelis wil met zijn project een steentje bijdragen aan het bewustwordingsproces rond de situatie in kamp Moria. “Dat we deze mensen niet fatsoenlijk kunnen opvangen op ons continent geeft me soms een gevoel van onmacht. Enerzijds is het project dus een stil protest, anderzijds een manier om mensen stil te zetten en een inkijkje te geven in de wereld van kamp Moria.” Cornelis roept ook graag andere mensen op zich te verdiepen in de verhalen van mensen die midden in deze crisis staan. “Kijk hoe je kunt bijdragen. Dat kan op allerlei manieren, ook op een manier die bij jou past. Zie de mogelijkheden om het gesprek gaande te houden. Want als dat gebeurt, is er verandering mogelijk.”

Tekst: Lukas ten Napel
Beeld: Cornelis Bos