Is abortus voor christenen een minder belangrijk thema geworden?

Vragen die bij me opkwamen toen ik de resultaten van het onderzoek onder kerkgaande christenen las dat EO en Nederlands Dagblad onlangs deden. De koppen spraken voor zich: ‘Helft kerkgangers stemt niet op christelijke partij’ en ‘Jonge christenen waaieren uit over alle partijen’, waarbij het opvallend is dat onder jonge gereformeerden en evangelischen D66 en GroenLinks aan sympathie winnen. Partijen die bekendstaan om een zeer, haast militant, liberaal abortusbeleid (en hun strijd voor een wet voltooid leven).

De commentator van het Nederlands Dagblad begreep het wel: aanscherping van de abortuswet heeft als gevolg dat de praktijk ondergronds gaat, of men gaat naar het buitenland. De bewegingsvrijheid van de overheid rond abortus is zeer beperkt. En dat is precies waarom het CDA op 18 december 1980 voor de huidige abortuswet stemde, waar het Nederlands Dagblad en de EO samen met SGP en GPV toen sterk tegen ageerden. Kortom, er is nogal wat veranderd in delen van orthodox christelijk Nederland.

Dominee Paul Visser uit Rotterdam ziet in Kontekstueel ook een verschuiving in de urgentie van deze thema’s: “Ik bagatelliseer abortus en euthanasie niet tot verwaarloosbare thema’s. Maar ik leef in een samenleving waarin de meerderheid daar inmiddels andere ideeën over heeft.” Veel christenen zijn inmiddels dus tot het besef en de overtuiging gekomen dat de rol van de overheid rond de thema’s abortus en euthanasie (en voltooid leven?) minimaal is, waardoor deze thema’s veel minder bepalend zijn geworden in de stemkeuze.

En onderwerpen waar de overheid een grote rol in kan spelen – zorg, onderwijs en veiligheid – scoren steeds hoger op de ranglijst. Inmiddels zijn de verkiezingen achter de rug. We hebben een hokje rood gemaakt, maar voordat we ons onderdompelen in de formatie, wil ik de stille trend toch even signaleren.