Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Dat ik geen afscheid heb kunnen nemen, vind ik vreselijk’

Henks goede koorvriend overleed aan corona

Het afgelopen jaar hebben we veel mensen moeten missen. Door de coronamaatregelen was afscheid nemen van een geliefde voor veel mensen anders dan normaal. Henk Sleijster verloor een jaar geleden zijn goede koorvriend aan corona. Hij kon geen afscheid van hem nemen.

Deel:

“De laatste keer dat we met ons mannenkoor – De Lofzang uit Heerde – zongen, was op een maandag in maart 2020. We repeteerden voor een concert de vrijdag daarop. In die week overleed het eerste koorlid. De week daarna werd mijn goede vriend Henk Borst niet goed. In het ziekenhuis werd corona vastgesteld. Hij overleed binnen een week.

De laatste keer dat ik hem zag, was die maandag. Na het koor bracht ik hem naar huis. Ik zie hem nog zo weglopen. Dat was de laatste keer dat ik hem zag. Henk was mijn beste vriend. Ik hoefde hem maar te bellen en hij kwam eraan. Henk stond altijd voor een ander klaar. Hij werkte zes dagen in de week en op zondag had hij écht een rustdag. Als we koffiedronken, kwam het gesprek steeds weer op de kerk en het geloof. Henk vond het mannenkoor prachtig, dat zei hij elke keer. Hij zong vol passie en meende wat hij zong.

Ik ben zelf soms drager bij begrafenissen, dus ik kan me goed voorstellen hoe die laatste momenten op Henks begrafenis zijn gegaan. Ik kon er niet bij zijn. Janny, Henks vrouw, heeft afscheid genomen van hem toen hij de ambulance inging. Toen hij in het ziekenhuis overleden was, werd hij weer opgehaald. Hij is in een grote zak in een kist in de aula gezet. Dat is verschrikkelijk, écht verschrikkelijk. Als ik terugdenk aan Henk, word ik emotioneel. Dat ik van zo’n man, zo sterk en met zo’n wilskracht, geen afscheid heb kunnen nemen, vind ik vreselijk. Hij was voor velen van ons een vriend. Dat blijft hij.”

Henk Sleijster (71) kon geen afscheid nemen van zijn koorvriend Henk Borst, die op 28 maart 2020 overleed aan de gevolgen van corona.

Beeld: Ruben Timman

Geschreven door

Elsina Neutel

--:--