Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Hoop doet leven

Blog van Tijs van den Brink

Excuus voor deze tuttige kop. Wat een platgetreden pad, zeg. Dat kun je echt niet boven een column zetten. Behalve dan dat ik, misschien voor het eerst van mijn leven, vóél dat het klopt.

Deel:

Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik beleef deze crisis in fases. Fase 1 was toen de berichten over corona ver weg opdoken: het zal allemaal wel. Ver weg – komt vast niet hierheen.

Fase 2 was al heel anders: geen handen meer geven, geen sportwedstrijden meer, geen kerkdiensten meer. Dat eerste ging nog wel, dat tweede en derde al veel minder. Echt balen: geen voetbal kijken, geen wielrennen. Het niet doorgaan van de kerkdienst voelde zelfs als een kleine schok. Wat nou? Geen ankerpunt meer?

Maar dit was pas het begin. Fase 3 deed (en doet) echt pijn: papa en mama mogen niet meer bij elkaar op bezoek. Mama in het verpleeghuis, papa woont zelfstandig. Wat ontzettend verdrietig.

Fase 4: de verhalen over de totale chaos in Italie. Vastgelopen IC-s, filmpjes van wanhopige artsen en het ergste: beelden van kerken vol met lijkkisten, in de wetenschap dat de doden mogelijk in eenzaamheid zijn heengegaan. Niemand om je bij te staan. Hier regeert de dood. Hier is geen hoop meer. Hier verslaat het virus het leven. En vooral ook: geen zicht op verbetering. Geen licht aan het einde van de tunnel. Integendeel: het komt deze kant op…
Kyrie Eleison. Heer ontferm U. Over ons.

Fase 5: in de dagen erna deed (en las) ik pogingen om te rationaliseren en te relativeren: er overlijden elk jaar veel ouderen aan de griep, wees blij dat het niet over je kinderen gaat, er zijn heel veel mensen die niet ziek worden van corona.

Het hielp niet. Pas toen ik (fase 6) Jacco Wallinga, hoogleraar modellering van infectieziektes, hoorde zeggen dat hij een kentering in de cijfers dacht te zien en de dodencijfers in Italie stabiliseerden, klaarde m’n gemoed een klein beetje op. Het. Wordt. Beter.

In de dagen daarna kwamen er, hoewel nog heel broos, meer lichtpuntjes. Ik vrat ze, merkte ik. Cijfertjes, grafiekjes, getalletjes die aangaven (of slechts suggereerden?) dat het beter gaat. Het gaf (en geeft) een beetje hoop, al gaat het nog per dag op en neer.

Volgende week zondag is het Pasen. Dat wordt fase 7!
Ik geloof dat de dood gaat niet winnen.
Ik geloof dat het leven, ik geloof dat Jezus Christus, sterker is dan de dood.

Geschreven door

Tijs van den Brink

--:--