Ga naar submenu Ga naar zoekveld

De corona van Jezus

Laten we proberen een doornenkroon op te pakken

Uiteindelijk zijn er twee manieren, twee houdingen om deze tijd door te komen. De houding van de lauwerkrans, en de houding van de doornenkroon.

Deel:

Liever luisteren dan lezen?

Onderaan dit artikel vind je een luisterlinkje!

Iedereen zal onderhand wel weten dat ‘corona’ betekent: krans, kroon. Die Nederlandse woorden zijn van het Latijn afgeleid en dat hoor je ook nog wel terug. Die naam heeft het virus gekregen omdat de puntige vorm ervan aan een kroon doet denken.

Groene kransen

Als iemand in Jezus’ tijd het woord ‘corona’ hoorde, dacht diegene aan een lauwerkrans. Dat is een boog van gevlochten laurierbladeren die je alleen bij de hoogste eer op je hoofd mocht dragen. Laurier blijft het hele jaar groen en staat voor eeuwige eer. Paulus verwijst bijvoorbeeld hiernaar: “Iedereen die aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles; atleten doen het voor een vergankelijke erekrans, wij echter voor een onvergankelijke” (1 Korintiërs 9:25).

En Petrus lijkt te denken aan een triomftocht, het grootste evenement in het Romeinse rijk. Een legerleider of keizer die een groot gevecht had gewonnen, werd in een gigantische processie dagenlang door Rome geleid en droeg daarbij ook zo’n lauwerkrans: “Dan zult u de krans van luister ontvangen, die nooit verwelkt” (1 Petrus 5:4).

Een andere krans…

Petrus en Paulus spelen allebei met het gegeven dat laurierbladeren ‘evergreens’ zijn. Want als ze eenmaal waren geplukt, gingen ze natuurlijk wel verdorren. Net als die laurierbladeren die je vast weleens in je keuken hebt gehad. Maar er is blijkbaar een vorm van eer die niet verdort…
Die vind je in de meeste crucifixen. In bijna elk Jezus-beeld zien we namelijk een ‘corona’. Jezus werd bij Zijn executie een nepkrans in Zijn hoofd gedrukt, van gevlochten naaldtakken die waarschijnlijk toevallig bij het brandhout in de legerplaats lagen. De Romeinse soldaten hadden gehoord dat hij ‘de koning van de Joden’ werd genoemd en daar wisten ze wel een grap bij. Ze geven Jezus een scepter van een rietstengel, een paars kleed dat zeer kostbaar was – het zal een oudje zijn geweest – en ook een parodiekroon.

Het zijn beelden om je te prikkelen en scherp te houden

Twee houdingen

Een lauwerkrans ruikt lekker, iedereen bewondert je en hij zit redelijk comfortabel. Een corona van doornen, die is verdord. Iedereen lacht je uit, en hij drukt diep in je hoofdhuid, zodat het bloed langs je gezicht en door je haren druipt.  Het staat voor twee levenshoudingen, die je elk moment van de dag en dus ook in deze crisis kunt aannemen. Natuurlijk is het meestal niet zo extreem en loopt het in elk mens door elkaar. Maar het zijn beelden om je te prikkelen en scherp te houden.

De ene houding is leven ‘voor de bühne’. Daar kan een mens erg goed in worden en het kan uitstekend werken. Je krijgt er een groot netwerk mee, je doet veel vrienden op, en je zult vast ook deze crisis redelijk comfortabel doorkomen.

De andere houding is leven ‘voor je roeping’. Je kunt ervaren dat je een bepaalde taak hebt te volbrengen. Dat je iets hier en nu hebt te doen. Ook al vinden anderen dat bespottelijk en kost het jezelf iets – zoals die doorns die bij Jezus in Zijn hoofd staken.

Wat vluchtig is

Wat kun je allemaal uit het leven sleuren en er zo veel mogelijk van genieten? Dat is de vraag van de lauwerkrans. Wat heb ik allemaal dit leven te bieden en hoe kan ik zo veel mogelijk bijdragen? Dat is de vraag van de doornenkroon. 

Petrus en Paulus zeggen dat de lauwerkrans uiteindelijk vergaat, maar de doornenkroon eeuwig blijft. Dat is ook wat Jezus zegt: “Verzamel voor jezelf geen schatten op aarde: mot en roest vreten ze weg en dieven breken in om ze te stelen. Verzamel schatten in de hemel, daar vreet mot noch roest ze weg, daar breken geen dieven in om ze te stelen. Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn" (Matteüs 6:19-21).

Het is deze houding die de langste adem heeft

Wat eeuwig blijft

Je succes, je geld, je netwerk – zeker tijdens deze crisis ervaren we hoe vluchtig die zijn. Maar er is een houding die blijft. Wie gul is, ruimhartig, attent, juist ook in deze dagen, zal merken dat dit herinnerd wordt. Het voelt misschien belachelijk. Je geneert je misschien ervoor. Er wordt misschien misbruik van gemaakt. Maar het is deze houding die de langste adem heeft.
Het is deze houding die zelfs eeuwig herinnerd zal worden. God zal het weten. En de mensen met wie jij de eeuwigheid zult doorbrengen, zullen het goede dat jij hebt gedaan weten en zij zullen erdoor beïnvloed zijn.

Laten we daden doen die ongemakkelijk voelen maar waarvan we weten dat ze goed zijn. Laten we proberen onze lauwerkrans af te zetten en een doornenkroon op te pakken.

Beeld: Shutterstock

Lees ook: Vreugde in isolatie, hoe doet Paulus dat?
Lees ook: Vreugde in isolatie, hoe doet Paulus dat?

Geschreven door

Reinier Sonneveld

--:--