Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Corona, ook in de vluchtelingenkampen

Noodkreet van Nynke Dijkstra-Algra

Het coronavirus houdt ons land en de hele wereld in zijn greep. Dagelijks zijn er ontwikkelingen en passeren er uiteenlopende scenario’s de revue. Deskundigen en politici vullen de schermen. We vragen ons bezorgd af of er voldoende mondkapjes zijn en voldoende bedden op de IC.

Deel:

Nynke Dijkstra-Algra (62) werkt als beleidssecretaris voor de scriba van de Protestantse Kerk. 

Mijn krant wijdt er dagelijks pagina na pagina aan. Mensen zijn angstig, wat hangt ons boven het hoofd? De schappen in mijn supermarkt raken langzamerhand weer gevuld, maar nog steeds zijn er lege plekken en is er weinig wc-papier te krijgen. Hoe blijf ik kalm en doe ik alleen noodzakelijke boodschappen?

Geen 1,5 meter afstand

Intussen op Lesbos… Hoe moet je je handen wassen, als er nauwelijks kranen zijn en je geen zeep hebt? Hoe moet je thuisblijven als je helemaal geen thuis hebt? Hoe houd je anderhalve meter afstand in een vluchtelingenkamp waar mensen op elkaar gepakt zitten?

Hartverscheurend

Intussen op Lesbos… Ik lees, ook in mijn krant, het verhaal van een gynaecoloog die in het kamp Moria  gewerkt heeft. Ze vertelt dat moeders na de bevalling amper geïnteresseerd zijn in hun baby. Ze vertelt dat ze polsen van tieners heeft gehecht, die probeerden een eind aan hun leven te maken. Ze kan er niet van slapen. Hartverscheurend vind ik het. En dan zwijg ik nog maar over wat er zich in Noord- Syrië afspeelt. Het is te veel om te bevatten en voor je het weet richt je je dan maar uitsluitend op wat dicht bij huis is.

Samen bidden

En natuurlijk, het is volstrekt begrijpelijk en terecht dat wij ons in Nederland sterk maken voor elkaar, samen bidden, elkaar bemoedigen, kaartjes sturen en de mensen in de zorg toejuichen. Ik zie verhalen langskomen van musici die voor de ramen van een verzorgingshuis musiceren en zingen. Conservatoriumstudenten die een deel uit de Matthäus-Passion zingen vanaf hun balkons in Amsterdam. Een moeder wijdt zich met haar kinderen aan ‘pepchalk’: met stoepkrijt schrijft ze bemoedigingen op de stoepen van gezondheidscentra en ziekenhuizen.

Huisviering

En natuurlijk de vele verhalen van kerken, die zich creatief inzetten voor de omgeving. Predikanten en gemeenteleden doen pastorale belrondes. Mijn dominee biedt iedere dag een kleine huisviering aan, die gemeenteleden om 12.00 uur kunnen lezen en bidden. Dan wordt ook de kerkklok geluid en zo zijn we verbonden. Prachtige verhalen. Juist nu moet je er voor elkaar zijn en daarom: www.nietalleen.nl 

Corona op Lesbos

Intussen is corona ook op Lesbos, we horen het in een zijspoor van het nieuws langskomen. Corona, ook in de vluchtelingenkampen. Hoe moet dat eruitzien?  Ik verbaas me erover dat dát geen voorpaginanieuws is. Wat zijn we bevoorrecht dat we in dit land wonen, met goede medische voorzieningen, met duidelijke richtlijnen en een overheid die er alles aan doet om deze uitbraak in goede banen te leiden.
Op Lesbos is geen IC. Daar zijn geen mondkapjes. Daar is aan alles gebrek. Daar leven mensen afgesloten van de buitenwereld. Daar kan corona een dodelijke ramp zijn voor heel veel kwetsbare mensenlevens. Daarom is daar nú actie nodig. Europa, Nederland, we kunnen wat doen!

Bid en geef

Een onzichtbaar virus is ons overkomen, we hebben dat niet in de hand. We kunnen alleen maatregelen nemen om de epidemie zo goed mogelijk op te vangen. Aan de vluchtelingenkampen kunnen we wél wat doen. Het is tijd dat we die mensen – en zéker de kinderen – gaan opvangen in Europa, op veilige plekken met voldoende water, zeep en ruimte. Waar medische voorzieningen zijn, ook voor hen. We kunnen wat doen. We kunnen de organisaties steunen die ter plekke actief zijn en hulp verlenen. Dat kan bijvoorbeeld via www.kerkinactie.nl/lesbos. Want ook dáár mogen mensen niet alleen worden gelaten. Doe wat, zou ik zeggen. We kunnen niet fysiek naar de kerk, we kunnen wel wat in de collecte doen. Bid en geef.
Opdat er intussen op Lesbos recht gedaan wordt aan onze medemensen, onze naasten in grote nood.  

Nynke Dijkstra-Algra

--:--