Henri en Dinie vonden elkaar dankzij 'Visie'
'Als mensen ons vragen hoe wij elkaar hebben leren kennen, hebben we een mooi verhaal'
In mei 2003 plofte, zoals elke week, een nieuwe 'Visie' op de mat van Dinie (63). Op de voorkant prijkte een foto van marathonschaatser Henri Ruitenberg, die het even dramatische als wonderlijke verhaal van zijn verongelukte vrouw vertelde. Precies deze 'Visie' zorgde voor een verrassende wending in het leven van Dinie en Henri.
Een jaar eerder was Alie, de vrouw van Henri, overleden na een aanrijding. Het fatale ongeluk had echter een wonderlijke keerzijde: niet alleen Henri zelf, ook zijn kinderen en diverse andere familieleden kwamen tot geloof.
Lectuurmand opruimen
Toen de Visie met Henri’s verhaal zeventien jaar geleden bij Dinie op de mat viel, bladerde ze het blad zoals altijd meteen even door. “Het interview met Henri sprong eruit, dus dat wilde ik wel even lezen,” vertelt ze in de woonkeuken van haar woning in Den Ham. Toen Dinie na een tijdje de lectuurmand opruimde, kwam ze de bewuste Visie weer tegen. Die bewaar ik nog even, dacht ze.
Kans voorbij
In die periode – Dinie was toen zeven jaar gescheiden – vroeg ze zich steeds vaker af of ze alleen verder door het leven zou gaan of niet. “Mocht er iemand op mijn pad komen, dan was het voor mij belangrijk dat diegene gelovig was.”
Dinie sprak er op een dag over met een vriendin, en wees naar deze Visie. Ze zei: ‘Iemand als Henri Ruitenberg, die blijft wel een beetje hangen. Maar ja, misschien heeft hij al wel weer iemand.’ Toen vroeg mijn vriendin: ‘Stel dat dit inderdaad zo is?’ Op dat moment dacht ik: dát zou ik jammer vinden; dan heb ik een kans voorbij laten gaan.”
Dit gesprek was voor Dinie de omslag. Ze zocht in het telefoonboek Henri’s adres op en besloot hem een brief te schrijven. Op een vrijdag in maart 2004 deed Dinie de brief op de bus. “‘Here, zegent U het maar,’ bad ik.”
Gebedsverhoring
"Voor mij was die brief gebedsverhoring,” zegt Henri (63) in diezelfde woonkeuken in Den Ham. “Ik wilde na het overlijden van Alie niet alleen blijven, dus ik had God gevraagd of Hij een vrouw op mijn pad wilde brengen. En toen kwam deze brief. Onze eerste afspraak was nog geen twee weken later.
“Of er meteen een klik was? Niet direct,” zegt Dinie, “maar na een paar weken werd ik toch verliefd! Bovendien was zijn geloof puur en echt; daarin vonden we elkaar.” “De eerste indruk was goed,” vult Henri aan. “Dus ik was zeker van mijn zaak. Ook onze kinderen – ik heb er drie, Dinie vier – waren positief.”
Na veertien maanden verkering trouwden Henri en Dinie in het voorjaar van 2005. “Het mooie is,” zegt Dinie, “dat als mensen ons vragen hoe wij elkaar hebben leren kennen, we een mooi verhaal kunnen vertellen – mede dankzij Visie. En soms is het zelfs een aanleiding om over het geloof te praten.”
Beeld: Gerritjan Huinink
Geschreven door
Mirjam Hollebrandse
