Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘Na 50 jaar kregen onze drie doodgeboren kindjes pas een naam’

'Zouden wij het goede van God aannemen en het kwade niet?'

‘Nu niet meer naamloos geboren en gestorven’ staat er boven een bijzonder familiebericht van Gerard Klapwijk (72) in het Nederlands Dagblad. In het bericht worden de namen genoemd van zijn drie kinderen die tussen 1969 en 1973 levenloos ter wereld kwamen. Boven iedere naam staat een Bijbeltekst. 'Mijn kinderen hebben eindelijk officieel een naam.'

Deel:

Dankzij een wijziging in de wet is het sinds februari van dit jaar mogelijk om levenloos geboren kinderen in te schrijven in het Basisregister Personen (BRP). Dit kan ook met terugwerkende kracht. Kinderen die in het verleden dood zijn geboren, kunnen alsnog een geboorteakte krijgen. En dat is precies wat Gerard ook heel graag wilde voor zijn drie kinderen. Zijn vrouw Nel overleed in 2002. 'Helaas heeft zij dit dus niet meer mee kunnen maken'.

Wetswijziging

In 1969 wordt Gerard voor het eerst vader van een dochter. Zijn vrouw Nel bevalt een maand te vroeg en het meisje wordt dood geboren. “De arts vertelde dat ons kindje niet meer leefde," vertelt Gerard. "En meteen zei hij dat we ons geen zorgen hoefden te maken. ‘Kop op, grote kans dat het volgende keer wel goed gaat,’ zei hij.” Na de geboorte van zijn dochter ging Gerard naar het gemeentehuis. "Ik wilde haar bij laten schrijven in ons trouwboekje. De ambtenaar zei dat dit niet mogelijk was en dat ik haar maar moest vergeten. Teleurgesteld ging ik naar huis.’’

Naamloos begraven

Schermafbeelding_2019-03-11_om_19.39.40

In Rouveen wordt het meisje in besloten kring begraven. Naamloos. Maar op de steen komt wel een tekst uit Psalm 139: 'Want Gij hebt mijn nieren gevormd, mij in de schoot van mijn moeder geweven'. Over deze tekst spreekt de dominee tijdens het samenzijn rond haar begrafenis.
Een jaar later wordt hun tweede kindje geboren. Een jongetje. Ook hij komt na een bijna voldragen zwangerschap levenloos ter wereld en wordt naamloos begraven. Dit keer spreekt de dominee woorden uit Jesaja 65 : 20a: 'Daar zal niet langer een zuigeling zijn die slechts weinige dagen leeft.'

Genetisch

Bijna drie jaar later wordt er opnieuw een dochter geboren. Tot groot verdriet van Nel en Gerard wordt ook dit meisje dood geboren. Omdat Gerard en Nel in de verte familieleden zijn – ze hebben dezelfde overgrootvader – blijkt een genetische afwijking de oorzaak te zijn van de vroeggeboortes. 

Tranen

“Veel tranen zijn er gevloeid,” vertelt Gerard. “Ik weet nog dat mijn schoonvader, een hele wijze man, op een zondag met mij meeliep naar de kerk. ‘Dit kan toch niet van God zijn?’ vroeg ik hem. Hij antwoordde: ‘Denk aan de woorden in Job: ‘Zouden wij het goede van God aannemen en het kwade niet? (Job 2:10). En denk aan de tekst uit Romeinen 8 : 28: 'God doet alle dingen meewerken ten goede.' Ons geloof kan misschien weleens wankelen, maar Gods Woord houdt stand."

Lees ook: Inschrijving doodgeboren kindje nu mogelijk
Lees ook: Inschrijving doodgeboren kindje nu mogelijk

Fijn gezin

In 1977 adopteert het echtpaar een meisje van elf maanden uit India. En in 1979 krijgen zij nog een jongetje van zes maanden uit India erbij. “We hadden een fijn gezin. Het is niet zo dat we iedere dag met het verlies van onze eerste drie kinderen bezig waren, maar de doodgeboren kindjes hadden uiteraard wel een belangrijke plaats in ons hart. Toen het onlangs mogelijk werd om doodgeboren kinderen alsnog aan te geven, wilde ik heel graag ook onze drie kinderen inschrijven. En een naam geven. Mijn vrouw Nel is in 2002 overleden. Als eerbetoon aan haar heb ik onze oudste dochter Hendrika Pieternella genoemd, roepnaam Nel.”

Zeven kinderen

In 2003 leert Gerard zijn huidige vrouw Willemien kennen. Zij was na het overlijden van haar man achtergebleven met zeven kinderen. “We trouwden en Willemien kwam bij mij inwonen. Deze zeven kinderen kreeg ik dus zomaar cadeau,” lacht Gerard. 

Steun

Samen met Willemien heeft hij op 5 maart eindelijk zijn oudste drie kinderen aangegeven en een naam gegeven. “We hebben enorm veel steun aan elkaar,” vertelt Willemien. "Ook ik heb verdriet en sterven meegemaakt in mijn leven. Gerard en ik hebben samen nagedacht over de namen voor deze drie kindjes. Samen zijn we naar Rouveen en Zwolle gereden om de kinderen alsnog aan te geven. En samen kunnen we ondanks alles zeggen: 'Aan God alle eer!'”

Geschreven door

Miriam Duijf

--:--