Keiharde film met indrukwekkend verhaal
Rick de Gier over nieuwe film 'Hostiles'
De openingsscène van de nieuwe western Hostiles toont een idyllisch pioniersgezin anno 1892. Moeder zit binnen de kinderen les te geven, vader staat buiten hout te hakken. Dan arriveert er een groep Comanche-indianen, die het hebben gemunt op de paarden. Amper een minuut later ligt het erf bezaaid met lijken. De toon is gezet: dit is niet het gezellige Wilde Westen van Dr. Quinn, Medicine Woman.
Hostiles draait om de hardvochtige legerkapitein Joseph Blocker (een mooie, intense rol van Christian Bale), die een gevangengenomen Cheyenne-stamhoofd met zijn gezin veilig moet terugbrengen naar hun geboortestreek. Blocker heeft een hekel aan indianen en begint met grote tegenzin aan de missie. Door die brute openingsscène weten we al wat voor gevaren er in de omgeving dreigen. De vraag is niet of, maar wanneer er doden zullen vallen.
Een film als Hostiles wordt wel een revisionistische western genoemd. Net als in klassieke Hollywoodwesterns zijn er prachtige natuurpanorama’s en spannende pistoolgevechten, maar het ouderwetse beeld van de nobele blanke die het opneemt tegen de barbaarse roodhuid wordt compleet op z’n kop gezet. De titel (hostile betekent ‘vijandig’) verwijst in dit sombere verhaal zowel naar de cowboys als naar de indianen. In die zin zou je ook van een ouderwets gereformeerde western kunnen spreken, waarin iedereen verdorven is en geneigd tot alle kwaad.
Lees ook: Gitzwart drama vol onvoorziene wendingen
Regisseur en scenarist Scott Cooper (Crazy Heart, Black Mass) vertelt in interviews dat hij modern Amerika met zijn film een spiegel wil voorhouden. Zijn boodschap is helder: nog maar een eeuw geleden was dit de staat van het land, dus vind je het gek dat haat en geweld en racisme er nog altijd hoogtij vieren?
Hostiles is een keiharde film, zoveel mag duidelijk zijn, maar niet enkel zwartgallig. Op den duur groeien de legerkapitein en het stamhoofd onverwacht naar elkaar toe. Daarmee suggereert Cooper dat er ondanks alles altijd reden blijft voor hoop – ook in het heden dus. En zo blijft dit indrukwekkende verhaal ook goed gereformeerd: al is de mens nog zo slecht, hij is niet per se reddeloos verloren.
Geschreven door
Rick de Gier
