"Mijn tijd met God? Die is zelden stil!"
Mathilde heeft ADHD en vertelt over haar (stille) tijd met God
Hoe is het om 'stille tijd' te houden wanneer je ADHD hebt? Vier vrouwen geven een openhartig inkijkje over hoe ze tijd met God doorbrengen en wat daarin wèl en niet voor hen werkt. Aan het woord is Mathilde.
Mathilde: "Mijn tijd met God? Die is zelden stil!"
"Ik ben Mathilde Gerds, 34 jaar en al ruim 12 jaar gelukkig getrouwd met David. We hebben 4 kinderen in de leeftijd van 6 – 10 jaar. Ik ben enthousiast, houd van organiseren, muziek maken, spelletjes doen, bijvoorbeeld Kolonisten van Catan, maar ook van koken voor een tafel vol mensen, creatief bezig zijn, mijn werk. Ik breng graag een zelfgemaakte taart of pan soep naar mensen waarvan ik denk dat ze ‘t op dat moment goed kunnen gebruiken.
Toen ik vorig jaar de diagnose ADHD kreeg vielen er bij mij wel wat dingen op z’n plek. Het is geen onwil, maar onmacht dat ik vaak mijn hoofd er niet bij kan houden. Inmiddels slik ik medicatie en ben ik gelukkig nog steeds mijn enthousiaste-zelf. De medicatie maakt dat ik minder chaos in mijn hoofd ervaar en hierdoor beter functioneer"
Wie is God voor jou?
"Dat vind ik best lastig... God is groot en niet te vatten, hij heeft de wéreld gemaakt. God heeft Zijn zoon voor ons gegeven. Met dat laatste heb ik veel moeite (gehad). Ik ben een echte doener en doe het zo graag zèlf. Ik worstelde ermee waarom Jezus nou voor ons moest sterven. Ben niet zo goed om genade te accepteren. Terwijl ik alleen maar 'dankuwel' hoef te zeggen.
Soms ervaar ik gouden momentjes in de geloofsopvoeding van mijn kinderen. De kinderen hebben allemaal een eigen ‘God boekje’ die we met hen lezen voor het slapen gaan. Als ik met mijn zoontje ‘uitprobeer’ of we ook zingend kunnen bidden en hij de dag erna vraagt of we het weer zingend zullen doen, ervaar ik ook het contact met God.
Hoe ziet jouw tijd met God er uit?
"Stil is mijn tijd zelden. Veel verder dan een kort artikeltje in een tijdschrift kwam ik meestal niet. Helaas zijn er nog geen pilletjes uitgevonden die ‘spontane zin in Bijbellezen’ te weeg brengen. Toch is lezen in de Bijbel voor mij wel belangrijk om God beter te leren kennen. Door de medicatie voor mijn ADHD kan ik mijn aandacht er wel beter bij houden en dat is prettig.
Als ik ’s morgens om half 8 naar mijn werk rijd, heb ik in ieder geval een kwartiertje geen prikkels om mij heen. Ik denk dan na over de dag en soms bid ik hardop of in mijzelf. Als ik op school kom, start ik de computer op en zet wat opwekkingsliederen aan. Voor mij een goed begin van de dag.
Door de dag heen heb ik geen letterlijke stille tijd, maar wel ‘contact momenten met God’. Het voelt zo normaal als ademen. Het is verweven in het leven van alledag. ’s Avonds aan tafel bidden we voor het eten en na afloop lezen we een dagboekje met het gezin waar we soms nog even over doorpraten."
Wat werkt niet voor jou?
"Ingewikkelde, lange, taaie of theoretische Bijbelstudies."
Jouw tip om rust te vinden bij God?
"Ik moet vaak denken aan het liedje met de tekst: ‘Iedereen is anders, niemand is als jij. Iedereen is anders jij bent jou en ik ben mij. Iedereen is anders, dat is nou eenmaal zo. Iedereen is anders, okido!’
Als je beseft dat je 'okido' bent, kun je verder gaan ontdekken wat Gods plan is voor je leven. Kijk of je tijdens een wandeling kunt genieten van Gods natuur en er met Hem over kunt spreken. Misschien maak je liever een schilderij. Misschien zit je graag op je favoriete stek op de bank of misschien past het beter bij jou om een stevige Bijbelstudie te volgen of naar een preek te luisteren op internet.
Verder helpt het mij om actief bij verschillende activiteiten betrokken te zijn om mijn geloof samen met andere christenen handen en voeten te geven."
Zie ook de portretten met:
