Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Deborah Vlot kreeg een verpletterende diagnose

In ‘Zie je Zondag!’ vertelt ze haar verhaal

Deborah Vlot (27) bevalt op 13 juli 2018 van een prachtige dochter. Na een probleemloze zwangerschap en een snelle bevalling zien Deborah en haar man Eli uit naar een heerlijke kraamtijd. Maar Deborah krijgt na de geboorte van dochter Loïs gezondheidsklachten. Onderzoeken in het ziekenhuis volgen. Als de uitslag uiteindelijk komt, staat het hele leven van dit jonge gezin radicaal op zijn kop.

Deel:

“Na de bevalling bleef ik kwakkelen met mijn gezondheid,” vertelt Deborah. “Ik had vermoeidheidsklachten, bloedarmoede, een borstontsteking en veel pijn in mijn lichaam. In oktober 2018 kreeg ik een hele heftige keelontsteking. Mijn hoofd was helemaal opgezwollen. Ik kon niet meer praten. Er zat een abces op mijn stembanden, alles deed zo vreselijk veel pijn. De situatie verergerde, en ik kwam op de intensive care terecht. Omdat de ontstekingen niet verdwenen, werd er een beenmergpunctie gedaan. Ik liet alles over me heen komen en dacht alleen maar: laat deze pijn alsjeblieft weggaan."

Vragen

Na de beenmergpunctie mag Deborah naar huis. Familie en vrienden hebben het hele huis versierd en iedereen denkt dat het grote genieten nu eindelijk kan beginnen. Maar dan komt er een telefoontje vanuit het ziekenhuis: Deborah moet zich melden bij de afdeling oncologie. Daar volgt een vreselijke mededeling. 

“’Je hebt acute leukemie’, zei zei de arts tegen me. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Ik dacht alleen maar: het is niet waar! Er ging zo veel om in mijn hoofd. Ik had ontzettend veel vragen en Eli en ik hebben samen keihard gehuild.”

Deborah_Vlot

Chemotherapie

Veel tijd om het nieuws te laten bezinken, is er niet. Deborah moet direct beginnen met chemotherapie in het Radboudziekenhuis in Nijmegen. “Het was steeds vier weken ziekenhuis en dan weer vier weken thuis. Ik voelde me misselijk en beroerd. Heel vervelend, maar ik vond het erger om vier weken van huis weg te zijn. Het was een ongezonde situatie om als kersverse moeder op een andere plek te zijn, in quarantaine, gescheiden van mijn kindje. Ik keek elke dag reikhalzend uit naar het moment dat mijn man en dochtertje op bezoek kwamen, maar dat kon ik slechts twee uurtjes volhouden. Daarna was ik helemaal kapot.”

Waarom?

Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk heeft de periode van ziek-zijn veel impact op Deborah. “Toen ik twee jaar was, heb ik met lucifers mijn pyjama in brand gestoken en ben ik verbrand. Ik moest in mijn jeugd verschillende keren een huidtransplantatie ondergaan. Veel vragen stormden door mijn hoofd. Waarom overkomt mij dit nu ook nog? Waarom laat God dit allemaal toe? Ik was en ben nog steeds teleurgesteld en boos. Ik ga wel naar de kerk, maar dan ga ik vaak bij Loïs in de crèche zitten. Dan denk ik: jullie hebben makkelijk praten met je handjes in de lucht. Ik ben klaar met het happy clappy-gehalte." 

Eenzaam

"Als ik terugkijk op de afgelopen periode, dan heb ik ervaren dat God ook een God is van afwezigheid. God kan ook gewoon stil blijven. Soms verlang ik naar mensen die net als ik zeggen: ik snap niet waarom God dingen toelaat. Mensen die eerlijk zijn over hun worstelingen. Ik kan mijn vragen eigenlijk met niemand delen. Het voelt heel eenzaam. Daarnaast durf ik het gesprek en de confrontatie met God nog niet aan. Daarvoor is er te veel gebeurd. Maar gelukkig kent God mij beter dan ik mezelf ken. Hij weet het immers al.”

God kent mij beter dan ik mezelf ken

Steun

Deborah vindt veel steun in haar kerk, de evangelische gemeente Mozaïek0318 in Veenendaal. Tijdens haar ziekteperiode ontvangt ze ruim 600 kaarten. Gemeenteleden bieden aan om te koken of om te helpen in de huishouding. Ook is er in de kerk ruimte om te praten over haar twijfels en haar worsteling met God.

Hij laat niet los

“Ik ben blij met de praktische, de pastorale maar bovenal de psychische hulp die Mozaïek0318 biedt. Het lijkt me lastig om met een psycholoog in gesprek te gaan die niet gelovig is. Maar ik ben nu wel zover dat ik hulp wil zoeken. Eerder was daarvoor gewoon geen ruimte in mijn hoofd. Ik laat het geloof niet los door wat ik heb meegemaakt. Als ik dood had moeten gaan, had het allang moeten gebeuren. Hij laat mij niet los, maar ik Hem nu even wel.”

Het verhaal van Deborah Vlot in 'Zie je Zondag!'

Gezien in een grote gemeente 
Marleen Stelling is voor het programma Zie je Zondag! neergestreken in Veenendaal bij Mozaïek0318. Deze evangelische gemeente, opgericht door Kees Kraayenoord, begon een aantal jaar geleden als een groepje gelijkgestemden in een huiskamer en groeide uit tot een kerk die iedere zondag drie diensten houdt. Wekelijks komen daar duizenden mensen op af. Wat vinden mensen in deze gemeenschap? Marleen ontmoet Deborah Vlot. Kort nadat zij was bevallen van haar dochtertje, werd bij haar acute leukemie geconstateerd. Hoe was het voor haar en haar man in die tijd om lid te zijn van Mozaïek0318?

Zie je zondag, zondag 10 november, 9.20 uur, NPO 2

“In maart heb ik mijn laatste chemokuur gehad. Nu ben ik in principe ‘schoon’. Ik moet leren in het nu te leven en te bouwen aan de toekomst. Door de chemotherapie word je heel moe. Op sommige dagen kan ik alleen maar in bed liggen. Tijdens het ziek zijn ben je aan het overleven. Wat ik nu alleen nog wil, is leven!”

Zie je Zondag! met Deborah Vlot

Geschreven door

Miriam Duijf

--:--