Ga naar submenu Ga naar zoekveld

‘God vraagt niet of je geschikt, maar of je beschikbaar bent’

Annemarie Rietkerk over Pinksteren en de Geest

Nadat er in juni 2018 een verdacht plekje in haar borst was ontdekt, moest Annemarie Rietkerk (52) een fysiek én mentaal loodzware hordeloop afleggen: medische onderzoeken, een batterij operaties en ‘verplicht’ stilliggen tijdens revalidatie. “In mijn ziekte heeft God mij dicht naar Zijn hart getrokken.”

Deel:

“Het leven is te zwaar om zonder de Helper, de Trooster te leven,” zegt spreekster en trainer Annemarie Rietkerk halverwege het gesprek, dat precies vijf weken na haar laatste operatie plaatsvindt. “Ervaren dat God door Zijn Geest werkelijk dag en nacht bij je is, maakt álle verschil. Zijn kracht en vrede had ik zo hard nodig in deze moeilijke situatie.”

'Mijn tijd niet'

Het is een zonnige dag in de Utrechtse nieuwbouwwijk Leidsche Rijn. Ondanks de zware tijd die ze achter zich heeft, oogt Annemarie ontspannen en energiek.
Terwijl ze koffie zet, vertelt ze dat ze zich inderdaad goed voelt. Lachend: “Ik mag alleen mijn armen nog niet boven schouderhoogte opheffen, dus daar moet ik wel op letten als ik bijvoorbeeld iets uit de keukenkastjes moet pakken. Maar ik ben vooral dankbaar dat de laatste operatie zonder complicaties is verlopen en dat er geen uitzaaiingen zijn. Het was mijn tijd niet, zo heb ik dat echt ervaren. God heeft nog werk voor mij op aarde.” Terwijl ze gaat zitten, zegt ze: “Dit is deel twee van mijn leven.”

Portret Annemarie Rietkerk
Credits: Miss Jack, Wikimedia.

Meestal zeggen mensen direct ‘ja’ of ‘nee’ als we hen benaderen voor een interview. Jij vroeg eerst tijd voor gebed.
“Toen je me belde, was ik geneigd ‘nee’ te zeggen. Omdat ik het spannend vind om een groot interview te geven, kwetsbaar te zijn voor een groep lezers die ik niet ken. Maar dat zou de makkelijke weg zijn geweest. Ik wil graag doen wat God van mij vraagt. Daarom wilde ik ontdekken wat Hij hiervan vond. En dan is een graadmeter voor mij of ik er rust over krijg, want ik voelde onrust. Maar die rust gaf Hij, op het gebed.”

Binnenkort is het weer Pinksteren. Wat vier jij dan, in je eigen woorden?
Ze denkt even na. “Dat God zó dichtbij is gekomen dat we Hem op elk moment van de dag kunnen raadplegen, dag en nacht met Hem in contact kunnen staan. Sommige christenen zijn jaloers op de discipelen, omdat zij elke dag met Jezus optrokken en Hem alles konden vragen. Maar Jezus moest ook slapen, en vaak trok Hij zich urenlang terug om te bidden. Hij was in die zin niet altijd ‘beschikbaar’. Door de Geest, die in ons woont, is het voor ons nog rijker dan het voor hen was. Als ik bijvoorbeeld ’s nachts wakker ben omdat ik niet kan slapen, is God daar.”

Zoiets kostbaars

Zei Jezus daarom tegen de leerlingen dat het ‘beter’ was dat Hij terugging naar de Vader? “Precies! Door de Geest is Hij dichterbij dan ooit gekomen. De Geest verbindt ons met de Vader en de Zoon. Een mysterie, maar zoiets kostbaars: door de Geest ben ik verbonden met God. Altijd en overal.”

Bij de Vader en de Zoon hebben we nog enigszins een beeld. Bij de Geest wordt het – voor ons gevoel – veel vager. Herken je dat?
Ze knikt. “Daar had ik eerst ook moeite mee. Maar ik ben steeds meer gaan zien dat de heilige Geest een persoon is, net als de Vader en de Zoon. En met een persoon kun je een relatie hebben. In mijn jeugd heb ik op de christelijke school alleen meegekregen dat de heilige Geest ‘de zachte fluistering van God’ is. Wat Pinksteren voor mij persoonlijk betekende? Dat wist ik niet, omdat dit niet werd uitgelegd.”

God heeft nog werk voor mij op aarde

Veel verschil

Annemarie legt haar handen op de armleuningen van de relaxfauteuil waarin ze zit. “Ik houd van deze stoel. Kijk...” Een beensteun glijdt opeens naar voren en de stoel belandt soepel in een comfortabele ligstand. “Toen ik door mijn ziekte niks kon,” vertelt Annemarie vanuit horizontale positie, “lag ik héérlijk in deze stoel, en luisterde ik naar geestelijke muziek. Maar zo’n stoel” – ze zet de rugleuning weer recht – “kan mij niks teruggeven. Geen liefde. Het maakt nogal veel verschil of je het over een ding hebt, een iets, of over een persoon. Als je niet werkelijk beseft dat ook de heilige Geest een persoon is, kun je geen relatie met Hem ontwikkelen.”

God heeft al die tijd voorzien, soms op heel wonderlijke manieren

Goedbetaalde baan

Als het gaat om sleutelmomenten in haar geloofsleven, komt Amerika al snel in het vizier. Want daar leerde ze God – en meer specifiek de Geest – op een nieuwe manier kennen, dankzij een opmerkelijke carrièreswitch van echtgenoot Mark.

“Met ons hele gezin hebben we van december 2005 tot de zomer van 2009 in het midden van de VS gewoond,” vertelt ze. “Mark had een goedbetaalde baan als consultant, maar wist zich geroepen om predikant te worden. Daarom studeerde hij 3,5 jaar aan een seminarie in de stad St. Louis, in Missouri.”

Hun kinderen waren destijds nog klein (5, 7 en 10 jaar oud). Het idee was dat Annemarie een baantje zou zoeken om voor wat inkomsten te zorgen, maar dat bleek niet mee te vallen. “Het kwam erop neer dat we moesten leren op God te vertrouwen, want we hadden geen inkomen meer. Dat was lang niet altijd makkelijk, maar God heeft al die tijd voorzien, soms op heel wonderlijke manieren.”

Een rode loper

Annemarie Rietkerk met kaars
Credits: Miss Jack, Wikimedia.

Wat Annemarie ook nooit zal vergeten, is de stilteretraite voor vrouwen van een midweek waaraan ze deelnam. “Die werd georganiseerd door het seminarie. Op een dag was ik met een van de vrouwen die de retraite organiseerden in gebed, toen zij plotseling aan me vroeg: ‘Moet je ergens aan denken?’ Verrast zei ik: ‘Ja!’”

Wat zag je?
Enthousiast: “Ik zag Gods troonzaal voor me; daar was ik alleen, met God. Vanaf Zijn troon werd een rode loper naar mij uitgerold. Opeens wist ik het niet alleen met mijn hoofd, maar nu ook diep in mijn hart: door Jezus’ dood en opstanding is er vergeving van onze zonden, en hebben we toegang tot Gods troon. Dat raakte me zó diep.” Ze valt even stil. “Ik heb van kinds af aan nooit getwijfeld aan Gods liefde voor mij, maar nu kwam het voor het eerst diep bij me binnen. Onvergetelijk. In Amerika is Gods liefde van mijn hoofd naar mijn hart gedaald.”

Even later: “Ik dacht altijd al wel in beelden, maar die koppelde ik nooit aan God. Nu kan ik ze tot Hem herleiden. God spreekt vaak tot mij in spontane gedachtes en beelden; dat heb ik moeten leren herkennen. Heel belangrijk is daarbij wel dat je altijd alles wat je meent te horen of te zien, toetst aan het Woord van God. Want God spreekt zichzelf nooit tegen.”

Op dat moment wist ik wat God van mij vroeg

'Opeens viel het kwartje'

Toen Annemarie naar Amerika kwam, sloot ze zich gelijk aan bij de ‘International Women Group’ van het seminarie. De vrouwen kwamen bijeen voor bemoediging, Bijbelstudie, gebed en lunch. “Tot mijn verrassing werd ik al vrij snel gevraagd om deze zelf te gaan leiden.”

Hoe reageerde je?
“Ik wilde ‘nee’ zeggen, omdat ik nog maar zo kort met deze kring meedraaide. Maar de beide toenmalige leidsters, die dicht bij God leefden, hadden er specifiek voor gebeden en concludeerden dat ze mij moesten vragen.”

Hoe wist je dat dit inderdaad Gods bedoeling was?
Annemarie glimlacht bij een herinnering die deze vraag oproept. “In de zomer voordat we naar Amerika gingen, bezochten Mark en ik samen een New Wine-conferentie. Ik heb daar voor me laten bidden, na de hoofdlezing. Een jonge vrouw kreeg daarbij een beeld. Ze zag mij in een huiskamer en ik gaf onderwijs aan vrouwen. Dit beeld raakte mij niet speciaal. Ik heb er nooit meer aan gedacht en het zelfs niet opgeschreven. Totdat die twee vrouwen met mij gingen bidden. Tijdens het gebed kreeg ik ineens dat beeld op mijn netvlies. Opeens viel het kwartje: op het seminarieterrein waren allemaal zakelijke collegezalen. De internationale vrouwengroep had het privilege om wekelijks samen te komen in de sfeervolle huiskamer van een vrijstaande woning op het terrein. Op dat moment wist ik wat God van mij vroeg.”

'Spannend om ja te zeggen'

Portret Beth Moore
Beth Moore. Credits: Miss Jack, Wikimedia.

Ze gaat rechtop zitten en zegt: “Als God je voor een bepaalde taak roept, vraagt Hij niet of je geschikt bent, maar of je beschikbaar bent. En dan rust Hij je ook toe voor die taak, door Zijn Geest. Ik vond het spannend om ja te zeggen, maar die groep heeft zo ontzettend veel voor mij betekend. God is niet altijd ‘logisch’: Hij vraagt soms dingen van je die nooit bij jezelf zouden opkomen.”

Later kreeg je ook het verzoek de Bijbelstudies van Beth Moore in jullie kerk in St. Louis te gaan leiden. Had je ooit al van deze Amerikaanse evangeliste gehoord?
“Nee. De groep was destijds bezig met het bestuderen van Breaking free (vertaald als Leven in vrijheid, red.). Pittige studie, maar ik werd erdoor gegrepen. Ik was onzeker over mijn Engels, maar na gebed hierover heb ik toch ‘ja’ gezegd.”

De man naar Gods hart

Beth_Moore_boek_David
Credits: Miss Jack, Wikimedia.

Annemarie vertelt enthousiast over Moore’s Bijbelstudies over David, waaraan ze veel heeft gehad. “Ik werd enorm geraakt door het feit dat iemand die zo dicht bij God leefde, toch verleid kon worden. Wat ik zo mooi vind, is dat er – ook na zo’n misstap – bij God altijd een weg terug is. Het drong diep tot me door hoe belangrijk het is dat je besef hebt van je zonde, die concreet belijdt en als het ware teruggeeft aan God. Dat wilde ik heel graag meegeven aan onze kinderen. Maar hoe? Ik vroeg het aan God. En ik geloof echt dat het door Zijn Geest was dat ik vervolgens op het idee kwam van een ‘schoenendoosgebed’. In die denkbeeldige doos kun je, in het gebed, alles stoppen wat je aan God wilt belijden, je zonden. En die breng je in gebed bij het kruis; dan maakt Hij de doos helemaal schoon. Voor onze kinderen werkte deze vorm heel goed.”

Dat raakt me

Een enorm bruiloftsfeest

Toen het gezin in de zomer van 2009 terugkeerde naar Nederland, nam Annemarie een stapeltje studieboeken van Beth Moore mee. “Haar onderwijs hielp mij om zelf met Gods Woord aan de slag te gaan en daarin de pareltjes te ontdekken. Gaandeweg groeide bij mij het verlangen dit met andere vrouwen te delen. Er zit een onderwijzer in mij, ontdekte ik in Amerika. Ik nam contact op met uitgeverij Jongbloed, met de vraag of zij haar werk niet in Nederland konden uitgeven. We woonden destijds in Zoetermeer, en daar ben ik met 24 vrouwen uit onze eigen gemeente – de Lichtzijde – begonnen.”

Inmiddels zijn er al meer dan tweehonderd studiegroepen in Nederland?
“Klopt; het groeide steeds groter en er komen er nog steeds meer bij. Dat het zo enorm is gegroeid, had ik nooit voor mogelijk kunnen houden. Vooraf had ik gebeden of God me iemand uit onze gemeente wilde geven met wie ik dit samen kon oppakken. Hij gaf me Saskia IJlst, om elkaar scherp te houden.”

Want je zou zomaar trots kunnen worden: ‘Ik heb Beth Moore in Nederland geïntroduceerd.’
“Precies. Het is daarom zo belangrijk dat je weet dat God van je houdt, niet om wat je doet, maar omdat je Zijn geliefde kind bent. Dat is de basis. Uiteraard is God blij als je vrucht voor Hem draagt. Want uiteindelijk is Hij iets heel moois aan het voorbereiden: een enorm bruiloftsfeest, en er zijn nog te veel stoelen leeg! Hij wil er graag méér mensen bij hebben. Hij is blij met jou en mij en iedereen die een kanaal van Zijn liefde mag zijn. Dat Zijn liefde ook door mij heen mag stromen…” – ze kijkt even naar buiten, met natte ogen – “dat raakt me.”

Helemaal voor pampus

Annemarie_Rietkerk_parfumfles_in_hand
Credits: Miss Jack, Wikimedia.

Dat de Geest in ons woont, wil niet zeggen dat je – bij wijze van spreken – permanent op wolken van euforie door het leven zweeft. “Het is niet zo dat het altijd goed gaat omdat Hij bij je is,” geeft Annemarie aan. “Ik bedoel: ik kreeg de diagnose borstkanker. En vanwege allerlei complicaties – daar zal ik niet over uitweiden – werd ik binnen één week vier keer geopereerd. En ook ik ken verhalen van mensen die dicht bij God leven en toch heel moeilijke dingen meemaken. Er zijn vragen waar we geen antwoorden op krijgen.”

Heb je ook in het ziekenhuis iets van Gods Geest ervaren?
“Juist in die heftige tijd heb ik een wonderlijke vrede ervaren, en een diepe rust. Dat is Gods Geest in mij; ik heb er geen andere verklaring voor. In het ziekenhuis lag ik helemaal voor pampus en kon ik bijna niks. Maar weet je wat ik zo bemoedigend vond? Dat mensen tóch iets proefden van Gods aanwezigheid in mij. Een vrouw die het eten kwam brengen, dacht dat ik de non was die ze in een tv-programma had gezien. Ik had nauwelijks een woord met haar gewisseld! Toch merkte zij kennelijk iets aan mij. Bijzonder, hè?”

Lekkere geurtjes

“Zo ‘simpel’ is het eigenlijk: als wij dicht bij Hem blijven, proeven mensen iets van God in ons.”
Ze pakt een fraai gevormd parfumflesje van tafel, dat van haar moeder is geweest en nog zo’n beetje halfvol is. “Dit is het geurtje van mijn moeder. Op bijzondere dagen” – ze ruikt er eventjes aan – “doe ik haar geurtje op. Dan heb ik het gevoel dat ze weer heel dicht bij me is. Ze hield van lekkere geurtjes.”

ik kreeg mijn baby terug – en rook mijn moeder

Op een kastje achter de stoel van Annemarie staat een portretfoto van haar moeder. Zij overleed eind 2016, op 79-jarige leeftijd.
“Toen onze oudste dochter geboren werd, zat mijn moeder bijna de hele dag met haar kleindochter in die schommelstoel tegenover je, om haar lekker te knuffelen. Aan het eind van de dag ging ze naar huis; ik kreeg mijn baby terug – en rook mijn moeder. Toen dacht ik: dit is wat God van ons vraagt. Dat we dicht bij Hem zijn. Hij zegt als het ware: ‘Ik wil je heel dicht bij Me hebben. Als jij dicht bij Mij bent, aan Mijn hart, dan ga je naar Mij ruiken. Daar hoef je zelf helemaal niets voor te doen.’ De Geest laat ons, zoals Paulus zegt, de geur van Jezus verspreiden in onze omgeving.” Met verwondering in haar stem: “Waar wij komen… daar is Hij.”

Annemarie Rietkerk is getrouwd met Mark en moeder van Floor, Wim en Otto. Ze woont in Leidsche Rijn (Utrecht), waar Mark voorganger is van RijnWaarde, de Nederlands Gereformeerde Kerk in deze nieuwbouwwijk. Annemarie rust Beth Moore-studiegroepen in ons land toe. Daarnaast verzorgt ze workshops over thema’s als ‘Gods stem verstaan in het alledaagse leven’, ‘Gods stem verstaan met kids’ en ‘Sleutels om dromen te interpreteren’. Ook schreef ze mee aan het nieuwe vrouwendagboek GLOW (uitgeverij Arrowz).

Annemarierietkerk.com

In dit recente EVA-artikel vertelt Annemarie openhartig over leven met borstkanker.

Beeld: Miss Jack, Wikimedia

Geschreven door

Gert-Jan Schaap

--:--