Hartverscheurende verhalen in de film 'One of us'
Rick de Gier over nieuwe Netflix documentaire
Slechts zo’n twee procent van alle chassidische joden in New York zegt vroeg of laat het ultraorthodoxe geloof vaarwel. Dat lage cijfer zou je positief kunnen uitleggen: misschien is de gemeenschap zo warm en hecht, dat bijna niemand behoefte voelt die te verlaten. Maar er is natuurlijk ook een andere verklaring mogelijk: weggaan is zo ingrijpend, dat slechts een enkeling het aandurft.
In de nieuwe Netflix-documentaire One of Us worden verschillende chassidische joden uit Brooklyn gevolgd die hebben besloten uit hun gemeenschap te stappen. En inderdaad: die keuze wordt in alle gevallen keihard bestraft. Niet alleen worden de afvalligen verstoten, ze kunnen ook heel moeilijk integreren in de buitenwereld.
Zo ontmoeten we Etty, een vrouw die op jonge leeftijd werd uitgehuwelijkt aan een man die steeds gewelddadiger werd. Na vele jaren vond ze de moed een scheiding aan te vragen, en nu loopt ze het risico haar zeven kinderen nooit meer te zien. En dan is er Ari, een jongen die op een chassidisch zomerkamp werd misbruikt, vervolgens zijn verhaal nergens kwijt kon en ten slotte aan de drugs raakte. Hartverscheurende verhalen zijn het.
Regisseurs Heidi Ewing en Rachel Grady maakten eerder de documentaire Jesus Camp, over een dubieus evangelisch kinderkamp. Zoals ze in die film wat onfrisse kanten van het Amerikaanse christendom belichtten, doen ze dat nu dus binnen het ultraorthodoxe jodendom. Wat hen precies drijft, weet ik natuurlijk niet, maar ik heb One of Us niet als een ongenuanceerde of antireligieuze film ervaren. Wel als een heel pijnlijke film, waarin onrecht wordt blootgelegd. Het schrijnendst vond ik misschien nog wel dat de hoofdpersonen eigenlijk geen van allen afscheid willen nemen van hun godsdienst en tradities. Ze zoeken alleen wat ademruimte, en daarvoor betalen ze de ultieme prijs.
One of us | Trailer
Geschreven door
Rick de Gier
