Hoe nodig je kinderen uit tot geloof?

Uit onderzoek blijkt dat het juist ouders zijn die geloven. Vrijgezellen en stellen zonder kinderen gaan beduidend minder vaak naar een kerk en zijn er ook thuis minder actief mee bezig. De vraag is nu hoe ouders hun kinderen geloof kunnen bieden, maar het werkt dus ook andersom: kinderen geven hun ouders juist geloof.

Tegenwoordig is een gelovige opvoeding wat verdacht geworden

Geloof bieden is vrijheid bieden
Tegenwoordig is een gelovige opvoeding wat verdacht geworden. We associëren het al snel met indoctrinatie. Alsof we kinderen hun de keuze ontnemen als we ze verhalen vertellen in een bepaalde richting.

Dit is tamelijk effectieve propaganda uit atheïstische hoek. En de grootste onzin. Een opvoeding heeft altijd een richting. Elke ouder geeft kinderen verhalen, normen, waarden mee. Als een kind aan de atheïstische ouder vraagt of het leven zin heeft, of wat dan ook, zal die ook eerlijk zijn of haar mening geven. Gelovige ouders doen gewoon dat.

Bovendien hoort een kind veel meer dan de mening van de ouders. Ook de vriendjes, de straat, de school, de tv, internet – álles geeft je kinderen iets mee, of je het als ouders daar nu mee eens bent of niet. Je kind wórdt sowieso opgevoed en krijgt hoe dan ook overtuigingen mee. Als jij als ouders dat niet biedt, dan internet wel.

In die zin is een gelovige opvoeding juist vrijer dan een zogenaamd ‘neutrale’ opvoeding – die dus niet bestaat, want niemand is neutraal. Ik bedoel dat kinderen het seculiere denken overal al meekrijgen. Als ze dat thuis ook nog eens horen, juist dán hebben ze minder keus, omdat ze geloof nooit werkelijk hebben kunnen ervaren. Als je ze thuis geloof biedt én op straat horen ze andere overtuigingen, juist dan wordt je kind vrijer zelf te kiezen.

Iets normaals van alledag
Maar wat kun je dan doen om je kinderen het geloof mee te geven? Nou, eigenlijk vooral door niet iets bijzonders te doen.

Maak van je religieuze opvoeding niet iets van eilandjes door de week

Maak van je religieuze opvoeding niet iets van eilandjes door de week: een paar keer Bijbel lezen, zo nu en dan een concert, naar de kerk, enzovoorts. Het doet ertoe en heeft echt wel een functie, maar kinderen leren het meest van wat er tussen die eilandjes gebeurt. Je kunt een kind ook geen liefde meegeven door zo nu en dan even heel lief te doen. Zo krijgt een kind ook geen geloof mee als jij hier en daar even heel vroom doet.

Geloof wordt natuurlijkerwijs een onderdeel van het leven van je kind, als het natuurlijkerwijs een onderdeel is van jouw leven. Als je niet hier en daar er nadrukkelijk iets over zegt en even een minipreekje houdt, maar als het gewoon bij je gesprek hoort en overal kan opduiken in wat je doet als gezin.

Dat is spannend. Geloofsopvoeding kun je nauwelijks uitbesteden. Je kunt het niet aan de dominee of een christelijke school overlaten. Je zult zelf moeten afvragen wat je met God hebt en of God werkelijk in jouw leven past. Als dat zo is, is dat een uitnodiging aan je kind ook die keus te maken.

Vorige week deel #3 in deze stoomcursus Praktisch Geloven: hoe heb je God lief met je verstand?