Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Adrian Verbree: 'Hoe bozer de brieven, hoe meer lol ik had'

Criticasters bezorgde hij een verhoogde bloeddruk, fans overbelaste lachspieren. Met zijn steevast prikkelende columns lokte Adrian Verbree de afgelopen jaren een stortvloed aan reacties uit. Na de kerstdagen stopt hij als Visie-columnist. "Dit leek me een goed moment om er een punt achter te zetten."

Deel:

Z'n woning in het landelijke Gramsbergen zou hij van plint tot nok kunnen behangen met alle ingezonden brieven die hij de afgelopen jaren oogstte. "Weet je wat ik altijd zo grappig heb gevonden?" zegt Adrian (51). "Dat zoveel mensen columns kennelijk lezen alsof het een hoofdredactioneel commentaar in het Nederlands Dagblad of het Reformatorisch Dagblad betreft. Vaak dacht ik: 'Het is maar een cólumn, jongens, toe nou!'"

Teleurstelling

Voor sommige lezers ongetwijfeld een opluchting, voor zijn vele fans een enorme teleurstelling: met ingang van het nieuwe jaar zal Adrian geen columns meer voor Visie schrijven. Een bewuste keuze, benadrukt hij. "Onze laatste zoon is inmiddels ook het nest uitgevlogen en per 1 januari word ik weer fulltime predikant, in Hardenberg-Baalder, hier vlakbij. Al met al leek het me een goed en logisch moment om er een punt achter te zetten. Ik wilde ook niet doorgaan totdat ik te horen zou krijgen: 'Nu weten we het wel, stop maar.' Straks houd ik domweg minder tijd over om te schrijven. Tegen m'n uitgever heb ik ook al gezegd dat ik minder vaak boeken zal publiceren. Met mijn meer bijbelstudie-achtige columns in het Nederlands Dagblad ga ik overigens wel door. Het schrijven daarvan ligt meer in het verlengde van waar ik als predikant toch al dagelijks mee bezig ben."

Verkneukelen

Over de vraag of hij het Visie-'podium' zal missen, hoeft hij nog geen seconde na te denken. "Eerlijk gezegd: nee. Ik heb altijd met heel veel plezier voor jullie geschreven. Hoe bozer de ingezonden brieven, hoe meer lol ik had! Maar een podium hoef ik niet per se. Ik sta 's zondags al op een kansel; dat is uiteindelijk veel mooier. Want ik houd ervan om met de Bijbel bezig te zijn – daar raak ik nooit in uitgelezen – en om wat ik daar in vind weer door te geven aan anderen."

Ik stel me zo voor dat jij je soms zat te verkneukelen bij het schrijven van een hilarische column, terwijl je even later plotseling werd opgetrommeld voor een zwaar pastoraal 'noodgeval'. Moest je wel eens schakelen in je hoofd?
"Zulke situaties kwamen inderdaad voor. Het is een gave, zo mag ik het wel zeggen, dat ik in die gevallen snel en moeiteloos kan schakelen."

Je haalde vaak nogal wat overhoop met je columns. Heb je achteraf ooit spijt gehad van bepaalde inzendingen?
Direct: "Nee, zonder te beweren dat ik het altijd goed heb gedaan. Maar de dingen waar ik achteraf eventueel spijt van gehad zou kunnen hebben, heeft Gea er altijd wel tussenuit gehaald. 'Joh, dat moet je niet doen.' En dan deed ik het niet."

Las Gea altijd mee?
"Jazeker! Er ging geen column de deur uit zonder dat zij de tekst had gelezen, ook omdat zij er zelf wel eens in figureerde, evenals onze boys."

Waar trek jij voor jezelf een grens als het om humor gaat?
"Als het vilein wordt, ga je te ver. De lezer die uitgerust is met de juiste antenne, moet altijd voelen dat het nooit ver bij de zelfspot of -relativering vandaan zit."

Eén blik op de brievenrubriek leert dat die antennes per lezer nogal verschillen.
"Dat is juist het prachtige van de EO-achterban: al die ingezonden brieven en mailtjes vertegenwoordigen zo'n enorm breed spectrum aan christenen. Wat ik mooi vind, is dat je bij de EO aan de ene kant de vele kamers in het ene christelijke huis ziet, maar toch lezen al die verschillende christenen hetzelfde blad. In de enorme veelkleurigheid zie je dus toch een brandpunt."

Kerst

Adrians allerlaatste Visie-column staat elders in ditzelfde kerstnummer. Wat betekent dit 'feest van het licht' voor hem? "Kerst is voor mij één op één verbonden met de kernvraag: heeft ons leven zin?'" reageert hij. "En het antwoord is: ja! Alleen door wat God via Jezus voor ons heeft gedaan, zijn al die kleine dingen van ons dagelijks leven zinvol. En als er iets in je leven fout gaat, is het te dragen, omdat het niet betekent dat er iets uit Zijn hand valt."
Dat laatste is voor Adrian geen 'goedkope praat'. Tussen 1997 en 2001 was hij praktisch uitgeschakeld. Een zeer zware burn-out, die zijn leven tot een hel maakte, resulteerde erin dat hij vervroegd met emeritaat ging (hij schreef er het boek Eclips over). "Dat was de donkerste periode in mijn leven; een nachtmerrie, die vijf jaar duurde. Maar het betekende niet dat mijn leven een zinloze mislukking bleek. Op de een of andere manier, die ik niet begrijp, ben en blijf ik in Gods hand."

Atomen

Peinzend: "Als je nou niet gelooft dat er een god is, wat is dan het principiële verschil tussen een mens en – ik noem maar wat – een baksteen? Dan zijn jij en ik niet meer dan een paar willekeurig gerangschikte atomen. Ethisch gezien is er geen verschil. Who cares als je een mens, bijvoorbeeld een kind, doodt? 'Nee!' zeg ik als christen. Jezus Christus lééft voor de atomen van die ene, unieke persoon. Hij kwam op aarde en stierf voor ons; dat geeft ons leven zin. We gaan ergens naartoe en we mogen er nu al, zinvol, zijn. Daar zet Kerst een dikke streep onder."
Hij vervolgt: "Mijn favoriete Nederlandse auteur is W.F. Hermans. Want in hem herken ik zo goed waar ik zélf zou staan als ik Christus niet zou kennen. Nihilisme, Hermans' levensovertuiging, is het enige redelijke alternatief voor het geloof. Je kunt wel existentialist worden – 'Je moet alles uit het nu halen' – maar dan denk ik: 'Hoezo, wat maakt het nu opeens zo interessant?' Dan ben ik liever nihilist. 'Spring maar van het dak of voor de trein, dat maakt toch niets uit.' Maar als iemand die dat gelooft een kind verliest, zie je direct dat het niet klopt. Zo'n vader of moeder lijdt op een manier die op zich al duidelijk maakt dat er meer aan de hand is dan een paar atomen die domme pech hebben. Er móet een zin zijn. Dat is waar Jezus ons zicht op heeft gegeven en waar Hij Zijn leven voor gaf."

Hoe ga je straks Kerst vieren?
"Ik vind het altijd fijn om de kerstdienst te leiden op Eerste Kerstdag; daar zie ik naar uit. En met al die uitgevlogen jongens zitten Gea en ik in de fase dat we het geweldig vinden als ze weer eens allemaal rondom de tafel zitten. Dat zal voor mij een highlight zijn, want Kerst is zeker ook een familiemoment. En dan hebben wij nog de zegen dat ze alle vijf, met hun aanhang, de handen vouwen bij de maaltijd – in deze tijd zeker niet vanzelfsprekend. Als ouders dat te mogen zien, is voor mij óók Kerst. 'Tel uw zegeningen.'"

Tekst: Gert-Jan Schaap
Beeld: Eljee
 

Adrian kort

Adrian Verbree (1961) werd na zijn studie theologie in Kampen predikant binnen de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) en stond achtereenvolgens in Ulrum (Groningen) en Gramsbergen, een plaatsje aan de Overijsselse Vecht. Door een zware burn-out, die hem tussen 1996 en 2001 uitschakelde, ging hij met vervroegd emeritaat. In 2002 werd hij hulpprediker en later parttime voorganger in het nabijgelegen Hardenberg-Baalder. Per 1 januari wordt hij hier fulltime predikant. Adrian, die tot nu toe zo'n dertig boeken publiceerde, is getrouwd met Gea. Zij hebben vijf zoons, die inmiddels allemaal de deur uit zijn.



Nieuwe columnist

Vanaf januari neemt Tim van Wijngaarden, bekend van het voormalige cabaretduo Voorwaar en nu actief onder de naam TimZingt, de pen van Adrian Verbree over. In de eerstvolgende Visie (nummer 1) leest u een interview met hem; zijn eerste column verschijnt in Visie 2. Tims columns worden afgewisseld met die van Annemarie.
Timzingt.nl
 

--:--