‘Soms heb ik geen idee wat mijn vader uitvoert!’

“Een oude man,” giechelen de meiden als zij hun vader omschrijven. “Hij krijgt al grijze haren en sport niet veel!” Gert-Jan Segers (41) kijkt ietwat beteuterd, maar heeft zijn weerwoord snel gevonden: “Ik squash altijd als jullie op school zitten,” lacht hij, terwijl hij de bal direct terugkrijgt: “Maar je speelt niet echt briljant!” Al snel wordt duidelijk dat vader en dochters een hechte, met humor doorspekte band hebben, waarbij serieuze onderwerpen niet worden gemeden. “Laatst nog wilden wij naar een politiek debat op tv kijken, maar omdat niemand van de ChristenUnie meedeed, wilde hij voetbal kijken. Dat kreeg hij natuurlijk niet voor elkaar!”

Zappen

Eline (11) vertelt hoe interessant ze die politieke debatten vindt. “Alsof de politici in een boksring staan en genieten als ze de ander ‘pijn’ doen.” Liefde voor de politiek krijgen de meiden met de paplepel ingegoten. Dat komt ongetwijfeld door Gert-Jans functie als directeur van het Wetenschappelijk Instituut van de ChristenUnie. Meestal maken de politieke programma’s uiteindelijk toch plaats voor andere interesses van de meiden, zoals het populaire X-Factor. “Dan mag ik tijdens de reclames even zappen,” zegt Gert-Jan.

Goede grappen

Over reclames gesproken: hoe zouden de dames hun vader in een paar woorden aanprijzen? “Cool, met veel humor,” roepen ze spontaan. “En dat hebben wij van hem! We vinden het jammer dat hij ’s avonds vaak weg is.” Dan grijpt Eline – die musicalster of journalist wil worden – haar kans: “Een lieve vader. Soms is hij natuurlijk een beetje streng, zoals andere vaders. En… het is een echte politieke man.” De 12-jarige Anne, die net als Eline droomt van een carrière als musicalster, vindt haar vader allereerst heel aardig. “Hij maakt goede grappen. Maar als we onze rommel moeten opruimen, kan hij wel eens streng zijn. Ik vind het gezellig om samen op stap te gaan en lange gesprekken te voeren. Soms heb ik namelijk geen idee wat hij allemaal uitvoert. Het is fijn om een goede band met je vader te hebben, want je moet je hele leven met hem doen.”
Jongste dochter Nora (7) vindt het vooral leuk om met haar vader naar de christelijke muziekschool van Kids Crew in Utrecht te gaan. “Ik zing en Eline danst,” zegt ze, terwijl ze bij haar vader op schoot zit. “Daarna eten we soms lekker een appeltaartje. Gezellig!” glimlacht de aanstaande juf of stewardess.

Echte tuttebel

Uiteraard heeft Gert-Jan ook een mening over zijn dochters. “Anne is een echte dromer. Dat was ik vroeger ook. En ze is heel creatief. Ze heeft al heel wat tekenwedstrijden gewonnen.” Dochter Eline is in zijn ogen vooral een danseres en zangeres. “Daar zit veel beweging en expressie in; zonder angst om op te treden. En dan Nora: een echte tuttebel. Zij houdt ervan om haar nagels te lakken en leuke kleding aan te doen. Daarmee kan ze uren zoet zijn.”

Dagelijks ritueel

Gert-Jan besteedt afzonderlijk veel aandacht aan zijn dochters. Samen op stap is dan ook een van zijn favoriete bezigheden. “Ieder halfjaar neem ik één van hen uit eten. Dan stellen we elkaar allerlei vragen, die we vaak thuis al voorbereiden. Ik vind dat prachtig.”
Die persoonlijke gesprekken zijn overigens een dagelijks ritueel in huize Segers. “Vanaf hun jongste jaren nemen we ’s avonds – met iedere dochter apart – de dag door. Dan lezen we ook een boekje en bidden we samen. Daar nemen mijn vrouw en ik bewust tijd voor.”
Gebed neemt sowieso een centrale plaats in bij de familie Segers. Vooral de zeven jaar dat het gezin in Egypte heeft gewoond, waren volgens Eline goed voor haar blik op de wereld. “Daar hebben we echt arme mensen gezien, voor wie we vaak hebben gebeden. Door die periode heb ik ook aan anderen leren denken.” Gert-Jan: “Ze hebben daar ontdekt dat de wereld groter is dan Nederland. Die tijd heeft ons als gezin dicht bij elkaar gebracht, omdat we voornamelijk op elkaar waren aangewezen.” De relatie die het gezin met God heeft, bestempelen vader en dochters ook als hecht, “maar eigenlijk kun je God niet vergelijken met je eigen vader,” filosofeert Anne. “Hij is de beste Vader, hoewel je Hem niet eens kunt zien! Mijn problemen vertel ik meestal eerst aan Hem en daarna pas aan mijn vader. God kan ze toch alleen maar doorvertellen aan Mozes…”

Hoewel het nog wat jaren duurt, zullen de meiden op een dag hun ouderlijk huis verlaten. Hoe bereidt de vader zich daarop voor? Gert-Jan noemt de vergelijking van God als Vader: “Ik houd ongelooflijk veel van mijn kinderen. Wat voelt Hij dan wel niet voor ons? Daarom stimuleer ik hen om hun talenten te ontwikkelen en dicht bij God te leven. Dan hoop ik dat ze straks met plezier terugkijken op hun jeugd.”

Tekst: Jeroen Kanis
Beeld: Gert-Jan van der Tuuk