Zeven misvattingen over aanbidding

Misvatting 1
‘Evangelisatie is belangrijker dan bijbelse aanbidding’
"Als je kijkt naar de grote lijnen in de Bijbel, zie je Gods handelen met de mens. Dat begon al bij de schepping en Zijn verlangen om een persoonlijke, intieme omgang met de mens te kennen. Daarvoor zijn we geschapen. Het aanbidden van God is onze reactie op Hem, een manier van inhoud geven aan die relatie en een respectvol eerbetoon aan de Allerhoogste. Aanbidding is in wezen een vorm van bidden, als je uitdrukking geeft aan wat er in je hart leeft aan bewondering voor Hem. Veel aanbiddingsliederen zijn in wezen een uitroep naar God of een lofuiting van Wie Hij is. Natuurlijk is evangeliseren belangrijk, maar het is niet het eindresultaat. Dàt is die persoonlijke omgang tussen een mens en God. Evangelisatie is een middel om dat te bereiken. Maar de reden dat Jezus stierf, is dat we in een persoonlijke verhouding tot God de Vader kunnen staan. Dat geeft ons alle reden om Hem te aanbidden. De Nieuw-Testamentische, uit het Grieks vertaalde, letterlijke betekenis van het woord aanbidding – proskuneo - is: kussen. Dat woord wordt ook gebruikt als een hond zijn baasje begroet: hij likt diens hand. Een teken van trouw, adoratie en relatie."

Misvatting 2
‘Aanbidding is hetzelfde als zingen’
"Het moge duidelijk zijn dat je zingend kunt aanbidden, maar aanbidding is meer een zaak van je hart dan van je stem en muziek. In het gesprek met de Samaritaanse vrouw stelde ze Jezus de vraag: ‘Hoe moeten we aanbidden en waar?’ Jezus sprak met haar niet over muzikaliteit. Het gaat om het uiten van onze liefde tot God. Daarvoor moet je beseffen Wie Hij is en wat Hij voor je gedaan heeft. De Bijbel roept ons daar ook toe op: ‘Zingt de Here een nieuw lied’, bijvoorbeeld. Zingen is een aspect van aanbidding. Maar je kunt je aanbidding en liefde naar God ook uiten als je niet kunt zingen. Het is een unieke individuele expressie van een relatie tussen een mens en God."

Misvatting 3
‘Aanbidding is uitsluitend voor emotionele, spontane en muzikale mensen’
"In het Oude Testament wordt ons al voorgehouden om de Here God lief te hebben met geheel ons hart, ons verstand, onze kracht en alles wat in ons is. De Psalmen spreken er zelfs over dat wij Hem lof kunnen offeren. De Bijbel leert ons niet: Zing de Here alleen als je een emotioneel persoon bent. Gods Woord spoort ons vaak aan om God te aanbidden. Daardoor zegt Hij eigenlijk: ‘Ik wil zo graag een relatie met je!’ Hoe zouden we Hem kunnen benaderen zonder Hem te aanbidden? Het is gebaseerd op liefde en niet op wetten. God heeft het Zelf mogelijk gemaakt door het bloed van Jezus. Als mensen zeggen dat aanbidding iets is voor emotionele mensen, heeft dat geen bijbels fundament. Als er alleen maar verondersteld wordt dat aanbidding uitbundig zingen is, begrijp je niet dat aanbidding is: Hem geven wat Hem toekomt, en dat is in de eerste plaats onszelf. Maar ook gehoorzaamheid is een vorm van aanbidding."

Misvatting 4
‘Aanbidding hoort binnen de zondagmorgendienst’
"Aanbidding is niet gekoppeld aan de kerkdienst. De Bijbel zegt dat we Hem vroeg in de morgen zullen ontmoeten met lofzangen. Lees de Psalmen maar. Vanuit de christelijke traditie zetten we de zondag daarvoor apart om dat gezamenlijk te doen en dat is op zich goed, maar het leven met God is bedoeld als een dagelijks gebeuren. Het is dus zaak om onze relatie met de Here levend te houden, tijd met Hem te besteden, om God lief te hebben. Als we dat gaan doen, eren we Hem en dat geeft ons weer de kracht om in het dagelijkse leven met Hem te leven. Het is als een vicieuze cirkel. Want Hem aanbidden, geeft ons kracht."

Misvatting 5
‘Jezus aanbidden te midden van zorgen of negatieve omstandigheden en gevoelens is overdreven en niet-realistisch’
"We kennen allemaal wel van die dagen waarop God zo ver weg lijkt. David wilde aanbidding van God daar niet afhankelijk van laten zijn: ‘O mijn ziel, wat buigt g’u neder, waartoe zijt g’ in mij ontrust; zoekt het oud vertrouwen weder: zoek in ‘s Hoogsten lof uw lust’, (Ps. 42 berijmd). Daarom ligt in het onderwijs over aanbidding het accent deels op offeren (‘Wie lof offert, eert Mij en baant de weg dat Ik hem Gods heil doe zien’, Ps. 50:23.) De eerste keer dat het woord aanbidding in het Oude Testament wordt gebruikt, is in Genesis 22: Abraham die Isaäk gaat offeren. Wíj zeggen dat Abraham in gehoorzaamheid de berg opging om te offeren, maar Abraham zei dat hij met Isaäk de berg opging om te aanbidden (vs. 5). Dat is uitermate moeilijk. Maar hij maakte de keuze om God te aanbidden met zijn gehoorzaamheid. Eenmaal boven op de berg voorziet God en leert Abraham dat gehoorzamen, offeren en aanbidden de toegang vormen tot Gods voorziening. Dat leert ons dat God aanbidden een levensstijl, een keuze is. Omstandigheden veranderen, maar de Here blijft altijd Dezelfde. Hij is voortdurend onze aanbidding waard. Het leven van een gelovige, van een aanbidder, moet gebaseerd zijn op geloof. Maar als je je realisme baseert op je gevoelens of op omstandigheden, of op zintuiglijke waarneming, kom je tekort. We kúnnen God niet behagen zonder geloof. Daar mogen we veel meer vanuit leren leven. Je kunt financiële noden hebben. Leven we dan vanuit wat onze bankrekening ons vertelt, of durven we te geloven dat God Degene is Die zal voorzien? God wacht tot we Hem leren durven vertrouwen en gaan handelen vanuit geloof. Hetzelfde geldt voor het aanbidden van Jezus. Laten we dat afhankelijk zijn van gevoel of omstandigheden, of eren we Hem op basis van Wie Hij is? Dan is er altijd reden om Hem te aanbidden. Niet-christenen hebben vijf zintuigen, christenen hebben er één extra: geloof (Hebr. 11:6)."

Misvatting 6
‘Kerken kunnen (niet) groeien in aanbidding’
"Een kerk zal niet verder komen dan dat haar voorganger en oudsten haar leiden. Geestelijk leiderschap is een positie, gegeven om gelovigen vanuit God op te bouwen. Als een voorganger blijft bij tradities, en zich niet vrij voelt om zich met hart en ziel, met alles wat in hem is, uit te strekken naar God in aanbidding, zal dat ook zijn weerslag hebben in de gemeente. De leiders van een gemeente moeten er visie voor krijgen, wat het betekent om God gepassioneerd lief te hebben. Dat begint met het zetten van stappen in geloof, met persoonlijke, intieme omgang met de Here, biddend om een hart dat in brand staat uit liefde voor Jezus. Maar je kunt erin groeien door mensen te leren kennen die aanstekelijk christen zijn en die op een persoonlijke manier met God omgaan. Leer van hen hoe zij God zoeken en vereren. Durf daar eens kennis mee te maken en dat ook toe te passen in je gemeente op zo’n manier dat het acceptabel is. Er zijn natuurlijk verschillende muziekstijlen, maar de Here kijkt primair naar het hart. Er moet een verlangen (gaan) leven, om de Here (meer) te aanbidden. Bovendien is het goed om bijbelstudie te doen of themadiensten te houden rondom het onderwerp. We mogen gaan leren toepassen wat de Schrift er ons over zegt."

Misvatting 7
‘Er moet per definitie een aanbiddingsleider of een muziekteam in de gemeente werkzaam zijn om te groeien in aanbidding’
"Een goed voorbeeld doet goed volgen. We kunnen elkaar de goede kant mee opnemen. Dus iemand die er visie voor heeft en die in zijn leven laat zien dat hij zelf een volgeling en aanbidder van Jezus is, kan ons daarin voorgaan als hij ook het respect van de gemeente heeft om daarin voor te gaan. Maar laat er ook voor gebeden worden wie die taak op zich mag nemen."

"God aanbidden zit in ons geestelijk DNA, want Hij heeft ons bestemd voor die verborgen omgang met Hem. Hoe zouden we Hem kennen zonder Hem te aanbidden? Daardoor gaan we meer op Jezus lijken. We groeien en veranderen naar Zijn beeld. In mijn eigen leven ben ik vrijmoediger geworden door te groeien in aanbidding. Mijn verlegenheid, mijn zelfgerichtheid en mijn faalangst zijn erdoor overwonnen. Wanneer Jezus in je leven centraal komt te staan, verander je en kom je tot je bedoelde bestemming."